یک چارچوب نوآورانه در بهینه‌سازی سازمانی است که با استفاده از مدل‌های ریاضی، تحلیل داده‌های چندبعدی و مدولاسیون رزونانس، ساختار تصمیم‌گیری و تعاملات تیمی را به شکلی غیرتهاجمی و بدون نیاز به تجهیزات سخت‌افزاری بهبود می‌بخشد.
این فناوری در حوزه‌ی پردازش‌های عصبی فردی یا مداخله در فرآیندهای شناختی شخصی عمل نمی‌کند؛ تمرکز آن صرفاً بر مدل‌سازی و بهینه‌سازی ساختارهای تعاملی و الگوهای همکاری است تا سازمان بتواند با کمترین اصطکاک و بیشترین بازده عمل کند.